EN GÜZEL HEDİYEDİR KİTAP

Bu kitabı görür görmez hemen aldım.Tam onun için yazılmıştı,Bu kitabı büyük bir hevesle,İstekle ve severek okuyacağını biliyorum.

O KİM Mİ

Benim çok sevdiğim çokda değer verdiğim hatırşinas üst komşum NURAY ABLAM

Kendisi tam bir hayvan sever.Evinde topaç isminde bir kedisi, apartman önünde ise sayısını bilmiyorum.

Hergün hiç üşenmeden,bıkmadan,birgün bile amaan boşver demeden,yazın aç susuz bırakmayan,kışın soğukdan koruyan (tatile giderken bile onları düşünüp kutu kutu sosis bırakan)ilgilenen birisi.

Bir kere her şeyden önce, hayvan sevgisi bilen insan, çevresindeki her şeyi sever. Çünkü hayvanı bile seven insan kendisini sever her şeyden önce. Ve kendisini seven insan komşusuna kötü demez, arkadaşına yüz çevirmez, ihtiyacı olana sırtını dönmez. Çünkü kendisini seven insan kendisini dünyadan ayırmaz, dünyayla bütünleştirir. Bir hayvana elini uzatan bir insanın “öteki” kavramı yoktur. Olsa zaten o hayvanla hayatını paylaşmayacaktır dolayısıyla ayrımcılığı ortadan kaldırmanın yolu bütünleşmede yatar. Hayvanı seven insan kendisiyle ve çevresiyle bütün olan insandır.İşte Nuray Ablamın da özeti budur.

Bu vesile ile de biraz gecikmeli oldu ama 4 EKİM HAYVAN HAKLARI GÜNÜ' nüde kutlamış olayım.Ve lütfen sadece bu günde değil herzaman koruyalım ve sahip çıkalım.

Konu biraz kopmuş gibi görünsede Nuray Ablama aldığım kitap gözleri görmeyen bir kedinin ona bakan kadının hayatına neşe mutluluk getiren ve inanması güç olsada hayatına yeni bir yön vermeyi başaran kedinin hikayesi.
Başda da dediğim gibi bu kitap NURAY ABLAM için yazılmış olmalı,Okurken yaşayacağını ve derinden hissedeceğini görür gibiyim.
Kitabı hediye ettiğimdeki gözlerindeki duygu selini anlatamam;Gerçekden mutlu olduğunu hissettirdi bana,

Hala ‘en güzel hediye’nin kitap olduğuna inanan kaç kişi kaldı?

Peki ne oldu da, bu sözü artık sadece “Ne hediye alsam?” sorusundaki sıkıcılığa nazire olsun diye kullanıyoruz acaba?
Bir kitapçının rafları arasında gezinip, ‘onun’ sevebileceği kitabı aramanın heyecanından niye vazgeçtik? Kitapcılarda dolaşıp, sürpriz gibi karşımıza çıkan bir kitabı kendimize ya da başkasına hediye etmenin sevincinden? Kitap hediye edildiğinde sevinmekten?
Hediye denince akla üç aşağı beş yukarı sevimli peluş hayvanlar, uçuk kaçık tasarımlar, kol düğmeleri, ‘dolma’ ve ‘tükenmez’leriyle kalem kombinasyonları, türlü çeşit markaların ‘tek taş’ları geliyor. Niye?

                               PEKİ SİZ EN SON NE ZAMAN BİRİNE KİTAP HEDİYE ETTİNİZ?